Współczesne metody diagnozowania i leczenia zaburzeń tkanek miękkich polegają na wykorzystaniu szeregu wyspecjalizowanych technik. Rozumiemy przez to zbiór metod, w których wykorzystuje się zabiegi aktywnego rozluźniania, terapię punktów spustowych, energizacji mięśni, rozluźnianie mięśniowo-powięziowe, techniki zaburzenia dysbalansu mięśniowo-powięziowego pacjenta, w celu likwidowania zaburzeń w obrębie tkanek miękkich i przywrócenia równowagi mięśniowo-powięziowej ciała.
Techniki mięśniowo-powięziowe wykorzystują zjawisko rozluźniania powięzi i przekraczania bariery tkankowej, usuwając wzmożone napięcie dążą do prawidłowego, pełnego zakresu ruchomości. Taki sposób pracy z pacjentem jest bardzo efektywny zarówno jako forma diagnozy, jak i terapii i jest bardzo dobrze tolerowany przez pacjenta.
Wykorzystując informacje zwrotne w komunikacji z pacjentem, terapeuta może znaleźć i efektywnie leczyć wzmożone napięcie i ograniczenie tkankowe.